NR 14

Keek op de Week

26 oktober 2015

-Als je geen peddels hebt om mee te roeien, moet je roeien met de riemen die je hebt-
(Mijn woorden, maar het had ook een Cruijffiaanse uitspraak kunnen zijn).

Veel mensen lopen tegenwoordig overal over te schelden en te kankeren.
Val dood, vuile kanker jood, krijg toch de kanker.
Het is kanker voor en kanker na.
Je hoort het vaak als je naar een voetbalveld gaat.

De mensen die dat roepen weten waarschijnlijk niet goed wat ze hiermee kankerpatiënten aan doen.
Ze staan niet stil wat de ziekte en “gekanker” bij veel mensen met deze vreselijke ziekte hebben doet.
Hun scheldkanonnades getuigen niet echt, echt niet van fatsoen.
Want of het nu gaat om jong of oud, onze beroemde nr. 14 Johan Cruijff of iemand anoniem, wanneer na een deskundig onderzoek door artsen de diagnose “positief” gesteld is, stort je wereld in als ik me niet vergis.
Wat volgt is een hele reeks aan diverse behandelingen, bestralingen en medicijnen die er niet alleen voor zorgen dat de ziekte uit je lichaam, maar ook de haren uit je hoofd, moeten/kunnen verdwijnen.

Nu is er onlangs bij Johan Cruijff, immer spelend met rugnummer 14, longkanker geconstateerd.
Daaraan werd afgelopen weekend in menig stadion zowel in binnen- als in het buitenland aandacht besteed en in de 14e minuut werd één minuut lang door vriend en vijand, als een soort van steun, indrukwekkend emotioneel voor geapplaudisseerd.
Dit was natuurlijk goed bedoeld, maar werd dat door andere kankerpatiënten ook zo gevoeld?
Mensen die aan dezelfde ziekte lijden en die eigenlijk net zoveel respect en hulp nodig zijn, deze vaak niet krijgen en ondanks alle voor geschreven medicijnen nog gewoon steeds dood gaan of vergaan van de pijn.

Kanker is volksziekte nummer 1 en niet nummer 14.
Iedereen, Johan Cruijff “onze” nummer veertien, dan wel anoniem, heeft recht op welgemeende aandacht, respect en een gelijke behandeling bovendien.

Roelf K.