OBS Buinen 125 jaar

Uit de Oude Doos- 2011 - door Roelf K.

Roel van der Molen

Lambertus Hogenberg is in het verleden enkele keren als begeleider, met de kinderen van de hoogste klassen, op meerdaagse fiets schoolreizen geweest.

Ook, nadat hij met zijn hond verhuisd was naar Ees, ging hij mee.

Voor het voeren en uitlaten van de hond had hij een regeling getroffen met zijn oom Teun Wolf, die bij hem in de buurt woonde.

Alles ging altijd goed totdat er in Roden tijdens een schoolreis een telefoontje binnenkwam van oom Teun uit Ees.

Deze volijverige oom was het huis van Lambertus binnen gegaan om voor de hond te zorgen.

Toen hij het huis weer wou verlaten ging het echter mis.

De hond, een grote, begon zodanig te grommen dat oom niets meer durfde te forceren en hij maar nadenken hoe hij zonder kleerscheuren het pand kon verlaten.

Hij kreeg een inval en belde Lambertus in Roden.

Hij vertelde het verhaal en Lambertus kreeg ook een inval.

Hij zei tegen zijn oom dat die de hoorn van de telefoon tegen het oor van de hond moest houden, hij begon te praten, en zo kon het gebeuren dat oom Teun toch nog ongeschonden het huis kom verlaten.

 

Als je dit zo leest heeft oom Teun veel geluk gehad.

Dat Lambertus niet met excursie op de Martinitoren zat.

Hij was toen op de Zonnehoeve in Roden en snel bij de telefoon.

Mobieltjes kenden ze toen nog niet, je had alleen van die bakelieten hangtelefoons, die waren toen nog heel gewoon.

 

Roelf K.