MOEDERDAG

Keek op de Week

13 mei 2013

Het is vandaag zondag 12 mei.

 

De laatste dag van de mei vakantie en tevens moederdag.
Veel kinderen waren een paar weekjes vrij.
Om iets voor negen lag ik nog lekker, niet wetend, zwetend en lui in bed.
De wekkers waren, als ze al waren ingesteld, niet gezet.
Om negen uur werd de stilte echter ruw en abrupt verstoord.
Misschien heeft U het ook gehoord.
Vol overgave, met veel passie en gedoseerd geweld, werd er bij ons aan de voordeur, daar waar een bel zit, aangebeld.
Ik wist gelijk wat er aan de hand was en dacht: "Verrek, de voetbaltas !"
Ik ben razend snel opgestaan en slechts gekleed in mijn boxershort, als een speer, maar niet echt als een heer, naar beneden gegaan.
Voor het tweede elftal van VV Buinen doe ik al een paar jaar de was.
Als ze moeten voetballen halen ze dan bij mij, op zondagochtend, de weer van schone voetbalkleding voorziene tas.
Normaal heb ik die tas altijd onder de carport klaarstaan.
Dit was ik gisteravond dus vergeten of zo, want dit had ik, althans deze keer, dus niet gedaan.
Bij de achterdeur stonden al heel vrolijk en opgewonden een paar spelers en de leider en die namen mij, al voor negen uur, onder vuur.
Ze maakten niet kwaad bedoelde, gekscherende opmerkingen “hei je verslaopen mien jong?”, “is’ t laot worden gisteraovond ?”
Ze boden mij ook nog twee eigen, al voor moederdag klaar staande, planten aan.
Vervolgens zijn ze met z’n allen, met de inmiddels door mij gepakte tas, richting het voetbalveld gegaan.
Lekker even voetballen en ik wenste ze daarbij veel succes.
Een lang verhaal, maar dit incident duurde slechts een minuut of zes.
Ik heb die achterdeur weer op slot gedaan en ben weer naar mijn nog warme bedje gegaan.
Al met al een hevig en heftig begin van moederdag.
Om tien uur op zondag alweer genoeg meegemaakt voor dit verslag.

 

Een moederdag om nooit weer te vergeten.
Zeker weten !

 

Roelf K.